_{Jessica Williamson, Specjalistka ds. Siana oraz Pasz, AGCO}

Przygotowywanie siana jest często procesem silnie uzależnionym od czasu i liczy się w nim każda roślina, a utrzymanie równowagi między jakością siana a wydajnością maszyn ma najwyższe znaczenie. Chociaż maszyny do produkcji siana posiadają standardowe zalecane prędkości WOM oraz prędkość jazdy podczas pracy, rolnicy oraz operatorzy czasami nie stosują się do tych zaleceń ze względu na naglący czas oraz inne osobiste przekonania.

Przetrząsanie może być przydatnym narzędziem stosowanym przed zgrabianiem siana, które spowalnia oddychanie, przyśpiesza suszenie i pomaga uzyskać równomierne suszenie na całym polu, zwłaszcza w jego niżej położonych oraz mokrych miejscach.

We współpracy z Cornell University, Massey Ferguson przeprowadziła w miejscowości Canton w USA eksperyment nad drugim koszeniem mieszanych wieloletnich traw zimoodpornych. Celem tego badania było określenie wpływu prędkości przetrząsacza oraz prędkości obrotowej WOM na rozrzut pokosu oraz pokrycie podłoża. Przetrząsacz Massey Ferguson był używany przy zastosowaniu 2 różnych prędkości oraz 2 różnych prędkościach obrotowych WOM.

 

Obroty WOM x prędkość jazdy    (Km/h)
540 RPM x 6.5 km/h
440 RPM x 6.5 km/h
540 RPM x 16 Km/h
440 RPM x 16 Km/h

Ze względu na opad deszczu po przetrząsaniu w badaniu nie przeprowadzono pomiarów jakości paszy.

 

Szerokość rozrzutu

Przetrząsanie przy 540 obr./min. WOM skutkowało mniejszą szerokością pokosu niż przy 440 obr./min. WOM. Im większa szerokość rozrzutu pokosu, tym szybciej będzie przebiegać suszenie paszy, zmniejszając oddychanie oraz potencjalnie podwyższając jej jakość (Ryc. 1). 

Rycina 1. Szerokość rozrzutu paszy przy zabiegach z różnymi prędkościami WOM w obr./min. x km/h

 

Pokrycie podłoża

Najwyższe pokrycie podłoża zachodziło przy zabiegu z 540 obr./min. x 6,5 km/h, następnie 440 obr./min. x 6,5 km/h, i rezultaty obydwu zabiegów były wyższe niż pokrycie podłoża przy zabiegach z prędkością 16 km/h (Ryc. 2). Oznacza to, że niezależnie od prędkości obrotowej WOM, poruszanie się z prędkością 6,5 km/h może mieć silniejszy wpływ na odpowiednie pokrycie podłoża podczas przetrząsania niż poruszanie się z dużą prędkością.

Im większe pokrycie podłoża tym siano jest bardziej równomiernie wystawiane na światło słoneczne oraz przepływ powietrza, zwiększając schnięcia oraz obniżając oddychanie, potencjalnie prowadząc do podwyższenia jakości paszy.

 

 

Rycina 2. Procent podłoża pokrytego sianem przy zabiegach z różnymi prędkościami WOM w obr./min. x km/h

 

Wysokość przetrząsanego pokosu

Jazda z prędkością 6,5 km/h skutkowała uzyskaniem pokosu o największej wysokości, niezależnie od prędkości obrotowej WOM, podczas gdy jazda z prędkością 16 km/h skutkowała niższą wysokością przetrząsanego pokosu. Większa wysokość pokosu przy maksymalizacji pokrycia podłoża współdziałają w celu jak najszybszego i najbardziej efektywnego schnięcia siana.

Relatywnie rzecz biorąc, zróżnicowanie wysokości przetrząsanego pokosu w połączeniu z zabiegami nie poskutkowało istotnymi rezultatami różnych zabiegów. Z tego badania nie płyną jednoznaczne dowody, że prędkość jazdy lub prędkość obrotowa WOM ma wpływ na zróżnicowanie wysokości przetrząsanego pokosu.

 

 

 

Rycina 3 oraz 4. Średnia wysokość pokosu (cm) oraz zróżnicowanie wysokości (cm) po przetrząsaniu przy różnych obr./min. WOM x prędkościami jazdy.

Wydajność zbioru można zoptymalizować, przestrzegając zaleceń dotyczących maszyn oraz pilnując tego, aby pasza była zbierana w sposób wydajny oraz optymalny. Zgodnie z tym badaniem, prędkość WOM wynosząca 440 obr./min. skutkowała największą szerokością rozrzutu przetrząsanego pokosu, co potencjalnie prowadzi do szybszego schnięcia oraz zatrzymania oddychania, które z kolei dają wyższą jakość paszy. Jazda z prędkością 6,5 km/h skutkowała wyższym procentem pokrycia podłoża niż przy 16 Km/h – co potencjalnie prowadzi do szybszego schnięcia i wyższej jakości paszy.

• Prędkość obrotowa WOM przetrząsacza w sugerowanym zakresie 440-450 obr./min.
• Prędkość jazdy 6,5 – 8 km/h

 

Portret Agronoma

Dr Jessica Williamson jest specjalistką ds. siana oraz paszy w AGCO. Specjalnością Dr Williamson jest jakość paszy, zarządzanie oraz produkcja, a także żywienie przeżuwaczy oraz interakcji roślina-zwierzę. Jest odpowiedzialna za projektowanie i prowadzenie badań terenowych nad osprzętem do siana i paszy; szkolenie personelu ACGO oraz klientów w zakresie zarządzania paszą, produkcją oraz żywieniem zwierząt; oraz pracą z zespołem Green Harvest w zakresie aktualnych projektów dotyczących pasz.

Dr Williamson uzyskała tytuł licencjata w naukach o zwierzętach na Morehead State University (Morehead, stan Kentucky); tytuł magistra w naukach o zwierzętach (żywienie przeżuwaczy) na Uniwersytecie Arkansas (Fayetteville, stan Arkansas); doktora nauk o roślinach i glebach (agronomia pasz) na Uniwersytecie Kentucky (Lexington, stan Kentucky). Jessica rozpoczęła pracę w przedsiębiorstwie hodowli krów oraz cieląt we wschodniej części stanu Maryland.